୧୨ ବର୍ଷ ବୟସରୁ ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କୁ ବାହା ହେବାକୁ ମନସ୍ଥ କରିଥିଲେ ସାଇରା ବାନୁ

ପ୍ରିଜମ ନ୍ୟୁଜ ବ୍ୟୁରୋ:ଛୋଟ ଝିଅଟିଏ, ୧୧ କି ୧୨ ବର୍ଷ ବୟସ ହେବ। ସେ ନିଜର ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ପରିବାର ସହ ଲଣ୍ଡନରେ ରହୁଥିଲେ। ବୋଧହୁଏ ସେ ସେତେବେଳେ ଷଷ୍ଠ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢ଼ୁଥିଲେ। ଦିନେ ବିଦ୍ୟାଳୟ ନିକଟରେ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ସ୍ଥାନ ଦେଖିଥିଲେ , ଯେଉଁଠାରେ କିଛି ପୋଷ୍ଟର-ବୋର୍ଡ ଥିଲା। ସେଥିରେ ଏକ ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ପୋଷ୍ଟର ଲଗାଯାଇଥିଲା। ସେତେବେଳେ ସେଥିରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଅଭିନେତା ୟୁସୁଫ ଖାନ ଛଦ୍ମନାମ ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କ ଚେହେରା ଚିତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲା। ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ପୋଷ୍ଟର ସେଇଟା ଥିଲା। ସେଇ ଛୋଟ ଝିଅଟି ଲାଗିଥିବା ପୋଷ୍ଟରଟି କୁ ଦେଇ ବୋର୍ଡ ନିକଟରେ ସେ ଯେପରି ହଜି ଯାଇଥିଲା, ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କ ଚେହେରା ତାଙ୍କ ନିଶ୍ୱାସକୁ ଯେପରି ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲା। ତାଙ୍କ ମା ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତ ସହିତ ଜଡିତ ଥିଲେ। ସେଥିପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ କେବଳ ପାଟିରୁ ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କ ନାମ ଶୁଣିଥିଲେ। ତାଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାରେ ରହିଥିବା ସେହି ଗୋଟିଏ ଚେହେରା ଆଜି ପୋଷ୍ଟରରେ ତାଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେଉଥିଲା, ଯେପରି ତାହା ଏବେ ତାଙ୍କୁ କିଛି କହିଦେବ। ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଅଭିନେତ୍ରୀ ଥିଲେ ।କିନ୍ତୁ ସେହି ପୋଷ୍ଟରକୁ ଦେଖି ଛୋଟ ଝିଅଟି ଭାବନାରେ ଏତେ ବୁଡି ରହିଲା ଯେ ସେ ସେହି ପୋଷ୍ଟରରେ ଥିବା ଅଭିନେତ୍ରୀଙ୍କ ବଦଳରେ ନିଜକୁ ଦେଖିବାକୁ ଲାଗିଲା। ଛୋଟ ବୟସର ଅଳ୍ପ ଚିନ୍ତା ଆସିଲା। ନିଜକୁ ଦିଲୀପଙ୍କ ପାଖରେ ଠିଆ ହେବାର ଦେଖି। ସେ ସେଠାରେ ସ୍ଥିର କରିଥିଲେ ଯେ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ତାଙ୍କର ସାଥୀ ହେବେ।

ସେ ତାଙ୍କର ଶରିକ୍-ଇ-ହୟାତ୍ ହେବେ। ସେଦିନ ତାଙ୍କର ଜଣେ ସାଥୀ ତାଙ୍କୁ ବାସ୍ତବତାକୁ ଫେରାଇ ଆଣିଥିଲେ। ଏହାପରେ ତାହା ତାଙ୍କର ନିତିଦିନିଆ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଲଟିଥିଲା। ବିଦ୍ୟାଳୟ ନିକଟରେ ସେହି ପୋଷ୍ଟର-ବୋର୍ଡ ପାଖରେ ସବୁଦିନ ସେ ହଜାର ହୁଅନ୍ତୁ। ଏବଂ ପୋଷ୍ଟରରେ ଥିବା ଅଭିନେତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପରିବର୍ତ୍ତେ, ନିଜକୁ ଦେଖିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି। ସେଠାରେ ପ୍ରତି ଶୁକ୍ରବାର ପୋଷ୍ଟର ବଦଳିଥାଏ। ଅଭିନେତା ଓ ଅଭିନେତ୍ରୀଙ୍କ ଚେହେରା ମଧ୍ୟ ବଦଲେ କିନ୍ତୁ ଯଦି କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇନଥିଲା ତାହା ଠିକ ସେହି ଝିଅର ଏଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ, ଯିଏ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଉ ଏକ ଚିନ୍ତାଧାରା ବାନ୍ଧି ରଖିଛି। ଯେ ତାଙ୍କୁ ବି ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଯେପରି ‘ଆପ୍ ଜୀ’।ସେ ତାଙ୍କ ମାଙ୍କୁ ‘ଆପା ଜୀ’ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତରେ ଅନେକ ଲୋକ ତାଙ୍କ ମାଙ୍କୁ ‘ଆପା ଜୀ’ ଭାବରେ ସମ୍ମାନ କରୁଥିଲେ। କାରମା୧୯୩୦ ଏବଂ ୪୦ ଦଶକରେ ସେ ‘ରାନୀ ସୁନ୍ଦରୀ’ (ବିୟୁଟି କୁଇନ୍) ଭାବେ ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଦୁନିଆରେ ବେଶ ନା କରିଥିଲେ। ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ପ୍ରଥମ ‘ମହିଳା ସୁପର-ଷ୍ଟାର୍’ ଭାବେ। ତାଙ୍କ ନାମ ନାସିମ ବାନୁ ଏବଂ ଏହି ଛୋଟ ଝିଅଟି ତାଙ୍କ ଝିଅ ସାଇରା ବାନୁ ।

ସାଇରା ବାନୁ, ସେହି ବୟସରେ କେବଳ ଦୁଇଟି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ। ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବା। ଦ୍ୱିତୀୟଟି ହେଉଛି ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଅଭିନୟ କରିବା। ଏବଂ ସୌଭାଗ୍ୟ ବସତଃ, ତାଙ୍କର ଉଭୟ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ ହେଲା । ତାଙ୍କର ଉଭୟ ସ୍ୱପ୍ନ ବାସ୍ତବରେ ପରିଣତ ହେଲା। ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ କୌତୁହଳପୂର୍ଣ୍ଣ, ଏହା ସହିତ ଜଡିତ ତାଙ୍କ କାହାଣୀ, ଯାହା ସେ ନିଜେ ସାକ୍ଷାତକାର ସମୟରେ ଅନେକ ଥର କହିଛନ୍ତି । କୁହାଯାଏ ଯେ ସ୍କୁଲ ଛୁଟି ସମୟରେ ତାଙ୍କ ‘ଆପା ଜୀ’ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିବର୍ଷ ବା ଦୁଇବର୍ଷରେ ଥରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ୟୁରୋପ ଦେଖାଇବା ସହ ଜୁଲାଇରୁ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ଭିତରେ ଭାରତ ଆଣିଥାନ୍ତି। ଯାହାଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କର ଦେଶପ୍ରେମ ରହିବ। ନିଜ ଦେଶ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନ ବିଷୟରେ ତାଙ୍କର ଯେପରି କୌଣସି ଭୁଲ ଧାରଣା ନରୁହେ । ତେବେ ଭାରତ ଆସି ବମ୍ବେରେ ରହିବ ପରେ ସେ ଫିଲ୍ମ୍ ସେଟକୁ ଯାଆନ୍ତି। ଏହାସହ ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କ ପରି ସମସ୍ତ ତାରକା ତାଙ୍କ ଘରକୁ ‘ଆପା ଜୀ’ ଭେଟିବାକୁ ଅନେକ ଥର ଆସୁଥିଲେ। ଏବଂ ସେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କୁ ଦେଖିବା ପରେ ତାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ହରାଇବସୁଥିଲେ । ସେ ନିଜ ଚିନ୍ତାଧାରା ଏବଂ ଖିଆଲରେ ହଜିବାକୁ ଲାଗୁଥିଲେ।

୧୯୪୪ ମସିହା ୨୩ ଅଗଷ୍ଟରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବା ସାଇରାଙ୍କ ଜୀବନରେ ଏହି ଚକ୍ର ପ୍ରାୟ ୧୯୬୦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ସେ ବମ୍ବେକୁ ଆସିଥାନ୍ତେ, ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତର ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କ ନିକଟତର ହୋଇଥାନ୍ତା ଏବଂ ଯଦି ସେ ଲଣ୍ଡନରେ ରହୁଥାନ୍ତେ, ତେବେ ସେ ନିଜ ଚିନ୍ତାଧାରାରେ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତକୁ ନିକଟତର କରିଥାନ୍ତି। ତା’ପରେ ଏକ ସମୟ ଆସିଥିଲା, ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଦୁଇଟି ଇଚ୍ଛା ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ପୂରଣ ହେଲା।ସାଇରା ତାଙ୍କ ମାଟ୍ରିକ୍ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇସରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଫଳାଫଳ ଆସିନଥାଏ, ଏହା ପୂର୍ବରୁ ସେ ‘ଆପା ଜୀ’ଙ୍କ ପାଖେ ଜିଦ୍ କରି କରି ଫିଲ୍ମ ପାଇଁ ଦେଇଥିବା ଅଡିସନ୍ ଫଳାଫଳ ଆସିବ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା। କିଛି ପାଞ୍ଚ-ଛଅ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ପାଇଁ ଅଫର୍ ପାଇଥିଲେ। ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ହେଲା ‘ ଜଙ୍ଗଲି’ । ନିର୍ମାତା, ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ସୁବୋଧ ମୁଖାର୍ଜୀ ଏହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ନିର୍ମାଣ କରୁଥିଲେ। ସେ ସେତେବେଳେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଲାଭ କରିଥିବା ଅଭିନେତା ଶ୍ୟାମି କପୁରଙ୍କୁ ନେଇଥିଲେ। ତାଙ୍କ ସହିତ ଏକ ନୂଆ ଅଭିନେତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। ତେଣୁ ସେ ‘ଆପା ଜୀ’ଙ୍କ ଅନୁମତି ନେଇ ସାଇରାଙ୍କୁ ଚୟନ କରିଥିଲେ ଏଥି ପାଇଁ । କାଶ୍ମୀରର ସୁନ୍ଦର ଉପତ୍ୟକାରେ ଶ୍ୟାମି କପୁରଙ୍କ ସହ ସାଇରାଙ୍କ ପ୍ରଥମ ସିନ ସୁଟିଂ କରାଯାଇଥିଲା। ସଂଳାପ ଏହା ଥିଲା ଯେ , ‘ ମେ କାଶ୍ମୀର କି କଲି ହୁଁ, ମୁଝେ ଖିଲ ଜାନେ ଦୋ, ବାବୁଜୀ’। ସାଇରା ହିନ୍ଦୀ କିମ୍ବା ଉର୍ଦ୍ଦୁ ଭାଷା ସଠିକ୍ ଭାବରେ ଜାଣି ନଥିଲେ। ଇଂରାଜୀ, ଫରାସୀ, ଲାଟିନ୍ ଅଧ୍ୟୟନ କରି ଆସିଥିଲେ। ନାଚ ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନଥିଲେ। ଟିକିଏ କହି ଜାଣିଥିଲି । ଏହା କେବଳ ପ୍ରଦର୍ଶନର ବିଷୟ ଥିଲା । ତେଣୁ ଏହି ପ୍ରଥମ ସିନରେ ସେ କେତେ ପରିମାଣରେ ବିରକ୍ତ ହୋଇଥିଲେ।ସାଇରା, ଯିଏ ମାତ୍ର ୧୬ ବର୍ଷର ସେତେବେଳକୁ ହୋଇଥିଲେ, ଘରକୁ ଅଧିକ ଲୋକ ଆସୁଥିଲେ ବି ସେମାନଙ୍କୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ଲଜ୍ଜିତ ହେଉଥିଲେ। ସେ ଏଠାରେ ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଶୁଟିଂ କରୁଥିଲେ। ଅନେକ ଥର ତାଙ୍କ ଉଚ୍ଚାରଣ ଏପଟ ସେପଟ ହୋଇଯାଏ। ଯଦିବି ଭଲରେ କଥା କହି ପାରନ୍ତି ତେବେ ସମୟ ଅତିବାହିତ ହୋଇଯାଏ । ଏହା ଦେଖି ବିବ୍ରତ ଶ୍ୟାମି କପୁର ମଧ୍ୟ ଧାର୍ଯ୍ୟ ହରାଇ କ୍ରୋଧରେ କହିଥିଲେ, ‘କାମ କରିବାକୁ ହେବ, ସଠିକ୍ ଭାବରେ କର। ନଚେତ୍ ଘରକୁ ଯାଅ। ଏହା ଶୁଣି ସାଇରା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣଭାବେ କମ୍ପି ଉଠୁଥିଲେ। ତାଙ୍କୁ ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା ଯେପରି ଭୂମି ଫାଟି ଯନ୍ତା କି ଆଉ ସେ ତା ଭିତରେ ପଶି ଯାଆନ୍ତେ। ଏହି କଥା ଶୁଣି ସେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ। ‘ଆପା ଜୀ’ ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ। ସେ ଆସି ଝିଅ ସାଇରାଙ୍କୁ କହିଥିଲେ, ‘ମୁଁ ତୁମକୁ ପୂର୍ବରୁ କହିସାରିଛି ଯେ ଏହି କାମ ତୁମ ଅଧୀନରେ ନାହିଁ। ଖୁସିର କଥା ଆଜି ସୁଟିଂର ପ୍ରଥମ ଦିନ। ନିଜ ଜିନିଷ ବନ୍ଧ ଓ ଘରକୁ ଚାଲ। ଏହା ଶୁଣି ସାଇରା ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ ଯେ, ଏହିପରି ତ ତାଙ୍କ ବର୍ଷ ବର୍ଷର ସାଧନା ପାଣିରେ ପଡ଼ିବ। ତେଣୁ ସେ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ଯାହା ହେଉ ନଥିଲା ତାହାକୁ ଗୋଟିଏ ଥରରେ କରି ଦେଖାଇଥିଲେ।

୧୯୬୧ ମସିହାରେ, ‘ଜଙ୍ଗଲି’ ଫିଲ୍ମ ରିଲିଜ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ଏହା ଆସିବା ମାତ୍ରେ ସାଇରାଙ୍କୁ ଏକ ଉଦୀୟମାନ ତାରକା ମାନ୍ୟତା ମିଳିଥିଲା। କାଶ୍ମୀରର ସୁନ୍ଦର୍ ରୂପ ଭେକ୍ ଫିଲ୍ମ ମାନଚିତ୍ରରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥିଲା। ଏଇଠୁ ରଙ୍ଗୀନ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ଯୁଗ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ଏହା ପରେ ସାଇରାଙ୍କ ପାଖରେ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ଲମ୍ବା ଲାଇନ ଲାଗିବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ସାଇରା ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ସୁପରହିଟ୍ ଫିଲ୍ମ ଦେଇଛନ୍ତି। ବିଶେଷକରି ରାଜେନ୍ଦ୍ର କୁମାରଙ୍କ ସହ ସାଇରାଙ୍କ ଯୋଡି ଏତେ ପସନ୍ଦ ହୋଇଥିଲା ଯେ କ’ଣ କହିବା। ରାଜେନ୍ଦ୍ର କୁମାରଙ୍କ ସହ ଫିଲ୍ମ ‘ଆଇ ମିଲନ କି ବେଲା’ (୧୯୬୪) ସାଇରାଙ୍କ ଆଉ ଏକ ଅଭାବକୁ ପୁରଣ କରିଦେଇଥିଲା। ତାହା ଥିଲା ନାଚ ନଆସିବା। କଥକ ନୃତ୍ୟଶିଳ୍ପୀ ରୋଶନ କୁମାରୀ ଏବଂନୃତ୍ୟ-ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ସୋହାନଲାଲଙ୍କ ଭଳି ମାଷ୍ଟରଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ସାଇରା ଏହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ତାଙ୍କ ନୃତ୍ୟ ସହିତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିଥିଲେ। ବିଶେଷକରି ‘ ଆଇ ମିଲନ୍ କି ବେଲା ଦେଖୋ ଆଇ’ ଗୀତରେ। ତଥାପି ସେ ତାଙ୍କର ଦ୍ୱିତୀୟ ବଡ ଯୋଜନା ଥିବା ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିବାରେ ଅସମର୍ଥ ହୋଇଥିଲେ।ସାଇରାଙ୍କୁ ଫିଲ୍ମରେ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ବହୁତ ସମୟ ଲାଲାଗିଥିଲା। ନାମ ବହୁତ ଭଲ ଥିଲା । ଏହି ସମୟରେ ନିର୍ମାତା ବି.ଏନ୍ ରେଡ୍ଡି ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କ ସହ ‘ରାମ ଅର ଶ୍ୟାମ’ (୧୯୬୭)ରେ ନିର୍ମାଣ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଏହା ପ୍ରାୟ ୧୯୬୫-୬୬ ମସିହା କଥା ଅଟେ। ସାଇରା ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ ଯେ ଏଥିରେ ଦିଲୀପ ସାହାବଙ୍କ ସହ ତାଙ୍କୁ ନିଆଯିବ। ଏହା ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବ ଯେ ପ୍ରସ୍ତୁତି ମଧ୍ୟ ହୋଇସାରିଛି କାରଣ କୁହାଯାଏ ଯେ ଦିଲୀପ ସାହେବ ସେତେବେଳେ ସାଇରାଙ୍କ ସହ କାମ କରିବାକୁ ମନା କରିଦେଇଥିଲେ। ଏହା କହିକି ଯେ ‘ସେ ଏବେ ବି ଛୋଟ’ ଅଛନ୍ତି। ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ ଦିଲୀପ ସାହେବ ଏବଂ ସାଇରାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ୨୨ ବର୍ଷର ବୟସ ବ୍ୟବଧାନ ଥିଲା। ତେବେ ସାଇରା ଏହା ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଦିଲୀପ ସାହାବଙ୍କ ଉପରେ ରାଗି ଖପା ହୋଇଯାଇଥିଲେ।

ବିବାହର କଳ୍ପନା ତାଙ୍କ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ସାଥୀ ରାଜେନ୍ଦ୍ର କୁମାରଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ ରାଜେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ବିବାହିତ ଥିଲେ ତାଙ୍କର ପତ୍ନୀ-ସନ୍ତାନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ। ସେ ଘର ସଂସାର ଛାଡ଼ିବାକୁ ରାଜି ହେଲେ ନାହିଁ। ବରଂ ସେ ଏବଂ ‘ଆପା ଜୀ’ ମିଳିତ ଭାବେ ଦିଲୀପ ସାହାବଙ୍କୁ କହିଥିଲେ, ‘ସାଇରାଙ୍କୁ ବୁଝାନ୍ତୁ। ସେ ତୁମକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ‘।ଦିଲୀପ ସାହେବ ମଧ୍ୟ ଏଥିରେ ରାଜି ହୋଇଥିଲେ। ସେ ସାଇରାଙ୍କୁ ‘ବଡ ହିସାବରେ ବୁଝାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ। ତା’ପରେ ‘ନାଦାନ-ଖିଆଲ’ ସାଇରା ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଥିଲେ, ‘ତେବେ ତୁମେ ମୋତେ କଣ ବିବାହ କରିବ କି?’ ଦିଲୀପ ସାହେବ ଏହା ଶୁଣି ବହୁତ ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ିଯାଇଥିଲେ। କେହି ଉତ୍ତର ଦେଲେ ନାହିଁ। ପୁଣି ସାଇରାଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲେ। ତେବେ, ‘ଆପା ଜୀ’ କଥା ସମ୍ଭାଳିନେଇଥିଲେ। ଏବଂ ଦିଲୀପ ସାହାବଙ୍କୁ ସାଇରାଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ବୁଝାଇ ସୁଝା କରି ରାଜି କରାଯାଇଥିଲା। ଏହା ଥିଲା ୧୯୬୬ ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର ୧୧ ତାରିଖ କଥା, ଯେତେବେଳେ ଦିଲୀପ କୁମାରଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ସାଇରାଙ୍କ ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ ପୂରଣ ହୋଇଥିଲା। ଏହି ସମୟରେ ଦିଲୀପ ସାହେବଙ୍କୁ ୪୪ ବର୍ଷ ଏବଂ ସାଇରାଙ୍କୁ ୨୨ ବର୍ଷ ହୋଇଥିଲା। ଏବଂ ତା’ପରେ ଦିଲୀପ-ସାହେବଙ୍କ ସହ କାମ କରିବାର ସାଇରାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନ ମଧ୍ୟ ସାକାର ହେଲା। ସେ ତାଙ୍କ ସହ ଅନେକ ସୁପର ହିଟ୍ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଅଭିନୟ କରିଥିଲେ।ଏମିତିରେ ଦିଲୀପ ସାହାବଙ୍କ ସହ ତାଙ୍କର ବିବାହ ହେବାର ୧୪ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା ।

୧୯୮୦ ମସିହା ହୋଇ ସାରିଥିଲା। ଏହି ସମୟରେ, ୧୯୭୨ ମସିହାରେ, ସାଇରାଙ୍କ ଗର୍ଭରେ ଏକ ଶିଶୁ ଆସିଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଶିଶୁର ଜନ୍ମ ସମୟରେ ହଠାତ୍ ତାଙ୍କ ରକ୍ତଚାପ ବହୁତ ବଢ଼ିଗଲା । ଡାକ୍ତରମାନେ ଅପରେସନ୍ କରିପାରିନଥିଲେ ଏବଂ ଶିଶୁଟିର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। ତା’ପରେ ସେ ମା’ ହୋଇପାରି ନଥିଲେ। ଏହି କାରଣରୁ, ଦିଲୀପ ସାହାବଙ୍କ ଭଉଣୀ ଫୌଜିଆ ଏବଂ ସଇଦା ତାଙ୍କୁ ଆଶିମା ରେହମାନ ନାମକ ଜଣେ ପାକିସ୍ତାନୀ ମହିଳାଙ୍କ ସହ ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହ କରିଦେଇଥିଲେ। ୧୯୮୧ ମସିହାର ଘଟଣା। ଦିଲୀପ ସାହାବ ତାଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀ ‘ଦି ସବଟାନ୍ସି ଏବଂ ସାଡୋ’ରେ ଏହିସବୁ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି। ସେ ଏହି ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହକୁ ‘ଜୀବନର ବଡ ଭୁଲ’ ବୋଲି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି। ଦେଢ଼ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଏହା ଅନୁଭବ କରି ସାଇରାଙ୍କ ପାଖକୁ ଫେରି ଯାଇଥିଲେ।କୌଣସି ଅଭିଯୋଗ ବିନା, ସାଇରା ତାଙ୍କୁ କେବଳ ଘରେ ନୁହେଁ ଜୀବନ ଏବଂ ହୃଦୟରେ ପୁରୁଣା ସ୍ଥାନ ଫେରାଇ ଦେଇଥିଲେ। ତା’ପରେ ସେ ଶେଷ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଦିଲୀପ ସାହେବଙ୍କ ସାଥ ଛାଡି ନଥିଲେ। ବରଂ ସେ ତାଙ୍କ ଜମାଜମାଇ ହୋଇଥିବା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରଗୁଡ଼ିକର କାମ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଛାଡ଼ିଦେଇଥିଲେ।

ତାଙ୍କର ଶେଷ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଥିଲା ୧୯୮୮ ମସିହାରେ ‘ ଫୈସଲା’ । ଏହା ପରେ ସେ କେବଳ ଏବଂ କେବଳ ଦିଲୀପ ସାହେବଙ୍କ ପାଇଁ ନିଜ ସମୟ ଦେଇଥିଲେ। ଯେତେବେଳେ ସେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଥିଲେ, ସେ ପ୍ରାୟତଃ କହିଥଲେ, ‘ସେ (ଦିଲୀପ ସାହାବ) ମୋତେ ଭଲ ପାଆନ୍ତୁ କି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋର ପ୍ରେମ ଉଭୟଙ୍କ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ । ଦିଲୀପ ସାହେବ କେବଳ ତାଙ୍କୁ ନୁହେଁ ଏହି ଦୁନିଆକୁ ମଧ୍ୟ ଛାଡିଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସାଇରା ବାନୁ ତାଙ୍କୁ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଛାଡି ନାହାଁନ୍ତି। ସେ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ଚିନ୍ତାଧାରାରେ ଧରିରଖିଛନ୍ତି । ସେ ନିଜେ ଏହା ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି।